دوستت دارم
ترس من از
بوسه های پنهانیت بر پیشانیم نیست
می ترسم
ماه پیشانیت شوم
شب مهتاب گذشت
آن مه ناب گذشت
و تو از دورترین حادثه عشق به من دورتری
غم خوشبختی من
ماجرای دوئل کاغد و یک خودکار
بی توام خط می خورد
اگر فقط برای یکبار
فقط یکبار
صدایم کنی
بر روی تمام شاخه های تنهاییت آشیانه خواهم ساخت
دیگر مهم نیست
این تیر غرور
چه خواهد کرد
فریاد میزنمت
دوستت دارم!
لجن آلود تر از همیشه!
ته مانده تلخ شراب آلود دهانت را میبویم
شاید مست راست گفته باشی
دوستت دارم........